"Overtoerisme? Veroorzaakt door het besluit om de Dolomieten tot UNESCO-werelderfgoed te verklaren."
Na milieuactivisten en hoteliers, dezelfde controverse. Centraal in de discussie: de opname van de Dolomieten op de UNESCO Werelderfgoedlijst (sinds juni 2009), "schuldig" aan een toename van "hit-and-run"-toerisme, selfies en snelle bezoeken aan grote hoogte. En wat een geweldige erkenning en economische impuls leek, blijkt in plaats daarvan slechts een marketingtruc te zijn, in wezen een boemerang. De UNESCO Dolomieten Stichting ligt onder vuur omdat ze geen effectief beheerplan heeft geïmplementeerd, zoals ze had beloofd, samen met lokale overheden, en de berggemeenschappen er ook nooit echt bij heeft betrokken. Bovendien is het beheerplan Dolomieten 2040 op papier gebleven. Ondertussen zijn sociale media en socialemediafenomenen explosief toegenomen: influencers, nachtclubs op grote hoogte, promotiecampagnes die het landschap trivialiseren. Ondanks dit alles blijft de Stichting stil. En nu hebben de hoteliers die zich hebben aangesloten bij het Comité voor de Bescherming van de Dolomietenpassen een dreigend document overgelegd: "Misschien is het tijd om afstand te doen van de erkenning." Een uitdaging.
Volgens sommige hoteliers is het fenomeen van overtoerisme, met zijn kilometerslange wachtrijen bij kabelbanen en wandelpaden, mede dankzij de opname van de Dolomieten op de Werelderfgoedlijst explosief toegenomen. Enkele voorbeelden? " Het Lago di Braies. Als decor voor de tv-serie "A Step from Heaven" heeft de locatie niet alleen aan bekendheid gewonnen, maar is het ook een hoofdrolspeler geworden in video's op sociale media", schrijft Osvaldo Finazzer, hotelier en voorzitter van het Comité voor de Bescherming van de Dolomietenpassen, in het document. Het is een vicieuze cirkel die je overal tegenkomt: de tv-serie maakt een toegankelijke locatie plotseling beroemd, en direct daarna versterken sociale media de bekendheid ervan en trekken ze toeristen aan. Hoe meer video's, hoe meer toeristen er komen. Op dat moment loopt het fenomeen, als het niet wordt aangepakt, waarschijnlijk uit de hand en ontstaat er binnen korte tijd overtoerisme. Dan wordt de toegang geblokkeerd, en wie is de schuldige? De toeristen. Maar ligt de verantwoordelijkheid bij degenen die de beslissing steunden om een tv-serie te laten afspelen in een klein dorpje in de Dolomieten? Natuurlijk zijn dit complexe verschijnselen, en niemand had deze uitkomst verwacht, maar er is een duidelijke oorzaak en gevolg en niemand heeft de verantwoordelijkheid genomen.
Volgens Finazzer zijn de Dolomieten dus niet de enigen die last hebben van dit marketingfenomeen: "Het creëert wereldwijde bekendheid voor een geografisch gebied. Een oppervlakkige, ansichtkaartachtige bekendheid, vastgelegd met een mobiele telefoon en online gedeeld. Wij zien het als een kortzichtig en kortzichtig promotiebeleid voor het gebied. En dan klagen mensen dat we in plaats van een kwalitatief hoogstaande, respectvolle toeristische sector, aangetrokken door de cultuur van de valleien, worden overspoeld door een ongestructureerde, incidentele stroom toeristen, die weinig betrokken zijn bij het culturele aanbod en weinig interesse hebben in het authentiek ontdekken van het bergerfgoed." Dus wat moeten we doen?
“Misschien is het tijd om na te denken.”Hetzelfde gebeurt aan de Amalfikust of de Cinque Terre : gebieden die alleen als ansichtkaarten worden verkocht, veroordeeld tot wereldwijde roem en nu zelfs slachtoffers en gevangenen met beperkte verkeerszones, zoals wordt verondersteld voor de Dolomieten. Misschien moeten we ons afvragen: willen we het ansichtkaartimago van de UNESCO-site van de Dolomieten verkopen of willen we een kwalitatief hoogstaande toeristische economie opbouwen, met toerisme dat in de regio blijft, dat de paden bewandelt, dat de identiteit en cultuur van de plaatsen leert kennen?" dringt Finazzer aan, die uiteindelijk de handschoen oppakt: "Dolomieten, Amalfikust of Cinque Terre. Misschien is het tijd om afstand te doen van de UNESCO-erkenning van de Dolomieten, die enorme schade heeft aangericht in de Dolomieten, en niet alleen hier."
De verdeelde categorie: "Er bestaan oplossingen"Maar is UNESCO-erkenning in sommige gevallen echt een van de oorzaken van overtoerisme, of is het te wijten aan een gebrek aan effectief lokaal beleid? De uitdaging die sommige hoteliers hebben aangegaan om afstand te doen van de erkenning, heeft de sector verdeeld. Walter De Cassan, directeur van Federalberghi Belluno-Dolomiti, gelooft niet dat dit de oplossing is voor het probleem van kilometerslange wachtrijen bij een berghut.
"De erkenning door UNESCO betekende een universele erkenning van de waarde van onze gebieden, wat onvermijdelijk toerisme aantrok. De combinatie van beide genereert een fantastisch potentieel, maar zoals alle economische en sociale fenomenen moeten ook de toeristenstromen worden beheerd. Ik geloof dat we alle instrumenten in handen hebben om dat te doen", benadrukt De Cassan. "We moeten dit proces van beheersing en beheer van deze stromen steeds meer stimuleren, de professionaliteit van touroperators vergroten en een geïntegreerd beleid ontwikkelen tussen overheidsinstanties en private partijen (waaronder lokale promotieconsortia). Maar wee ons als we niet trots zouden zijn op dit erfgoed van schoonheid en op de erkenningen die ook economische ontwikkeling mogelijk maken."
La Repubblica
